σεληνόδοντος

-η, -ο, Ν

ζωολ. (για αρτιοδάκτυλα θηλαστικά) αυτός τού οποίου οι γομφίοι, όταν φθαρούν, παρουσιάζουν στην οριζόντια επιφάνειά τους ημισεληνοειδείς προεξοχές.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. selenodonta (< σελήνη + οδούς, οδόντος)].